Prosto je nevjerovatna i djeluje kao teška ironija presuda višeg suda po kojoj sada građani Pljevalja treba da plate Elektroprivredi više od 2,5 miliona evra glavnice duga i oko 360.000 evra kamate, samo zbog toga su pokušali da, u vidu eko takse, od zagađivača nadoknade bar dio štete koju nam oni već decenijama pričinjavaju, trujući i vazduh i vodu i zemljište.

Još je teže ovu presudu prihvatiti ako znamo da ta ista Elektroprivreda duguje Opštini Pljevalja više od 15 miliona evra, samo po osnovu toga što je, u dugom nizu godina, na divlje odlagala otpad na deponiji Maljevac, izbjegavajući da plati naknadu za komunalno opremanje građevinskog zemljišta. S tim u vezi, postavlja se pitanje, zbog čega nadležne sudske instance toliko razvlače ovaj postupak koji tereti Elektroprivredu i zašto odlažu donošenje pravosnažne presude u korist Opštine Pljevlja. Ovo posebno imajući u vidu da su poslednjih godina čelnim ljudima sudstva, posebno Vesni Medenici, puna usta priče o navodno povećanom stepenu ažurnosti sudova u Crnoj Gori. Sudovi su, kako vidimo, ažurni samo kada treba da se zaštite interesi vladajuće kaste, tajkuna i vlasnika krupnog kapitala, a na štetu običnih građana. To što nas sada EPCG obavještava da će tek odlučiti da li će prinudno naplatiti potraživanja od opštine opštine Pljevlja ili će ipak sačekati ishod presude po tužbi Opštine protiv Elektroprivrede za Maljevac, govori da su i oni u Elektroprivredi svjesni da su itekako dužni Pljevljima, ali je pitanje da li će toga postati svjestan i sud.
Za svaku osudu je to što se opštinska vlast Mirka Đačića, oko svih procesa koji traju i postupaka koji se vode, drži krajnje pasivno. Kao da se sve radi da se i ova presuda, po tužbi Opštine, donese protivno interesima građana Pljevalja, a u interesu Elektroprivrede.
Takođe, nemamo nikakvu dilemu da upravo donesena presuda višeg suda u korist Elektroprivrede treba da zastraši i odvrati Pljevljake od pomisli da ponovo uvedu ekološku taksu, bez obzira što nam to zakon omogućava. Upravo zbog toga smatramo da je najbolji odgovor opštine Pljevlja, na ovakvu presudu i nastavak politike brutalnog zakidanja Pljevalja, donošenje nove odluke o uvođenju ekološke takse. Podsjećamo da je, po sada važećem zakonu, svaka lokalna samouprava u mogućnosti da uvede eko taksu, ali je Vlada ta koja daje konačnu saglasnost. Predlogom nove odluke Vlada bi još jednom bila na testu i imala priliku da pokaže da li joj je stalo da opstanka Pljevalja ili isključivo do interesa onih profitera koji su uzurpirali pljevaljske resurse. Nažalost, vidimo da sadašnja lokalna uprava na čelu sa Mirkom Đačićem uporno izbjegava, bolje reći ne smije ni da se usudi da zatraži saglasnost Vlade da ponovo, kao opština, uvedemo ekološku taksu, koja je evropski standard i koja nam, kao pravo, nesporno pripada. Vjerovatno je Mirko Đačić i sam svjestan da će još kratko biti u situaciji da povlači bilo kakve poteze, pošto će zasigurno, na proljeće sledeće godine, biti smijenjen, ubjedljivom pobjedom opozicije na lokalnim izborima.