Da nije naših leđa preko kojih se sve prelama, da nije sadašnjih preko pet miliona duga i novih zaduženja koja iz godine u godinu strmoglavo rastu, „kreativnost“ lokalne vlasti u Danilovgradu mogla bi da bude čak i uveseljavajući prizor. Zamislite kad se Branislav Đuranović sa saradnicima (Brano & Company) počne hvaliti svojim strateškim razvojnim poduhvatima: te posjetio „farmu kokošaka“, te presvukao asfaltom kilometar puta, te ponovo obećao izgradnju kolektora, te usvojio projekat podvožnjaka, te zaobišao farmu magaraca.
U svoj toj užurbanosti koja krasi Branov „drim tim“ desi se mnogo nelegalnih zapošljavanja u opštini, odobre se krediti i uvećaju zarade „dobrim igračima“, otpišu računi za struju i vodu najvjernijoj publici, časte odani fanovi, ali sve je to takoreći „u žaru borbe“ i beskonačnoj želji da „Montenegro bude vječan.“
U tom, dakle, kreativnom pustošenju koje se nastavlja svih ovih godina, razorena su sva preduzeća i fabrike, devastirana cjelokupna ekonomija, uništena poljoprivreda, nema investicija, ali DPS kompanija i dalje posluje, doduše na kredit koji ćemo mi za njih vraćati. I onda Brano kaže da smo „najuspješnija opština“ (kakve li su tek druge) sa „stopom nezaposlenosti ispod državnog prosjeka“?! Jer su, čast izuzecima, u opštinskoj administraciji zaposleni svi mogući rođaci, prijatelji, kumovi. Jer je riječ o apsolutno lojalnim kadrovima, bez kvalifikacija, koji su okupirali opštinske službe gdje, dakako, nije uspostavljena elementarno pristojna i opravdana sistematizaciji radnih mjesta.
Otuda ne treba da nas čudi što se u toj i takvoj rodbinsko-prijateljskoj Branovoj kompaniji mijenjaju statuti i pravilnici kako bi se, kao u slučaju Turističke organizacije (TO), za direktora uhljebio čovjek koji ne ispunjava uslove za obavljanje te funkcije. Isti je, međutim, veoma revnostan pri naplati „reketa vjernicima“, eufemistički nazvanog „izletnička taksa“ kojom se globe grupe hodočasnika prilikom njihovog obilaska svetilišta u Bjelopavlićima. Nedavni incident u kome je službenik TO na revolveraški način, ne pokazujući legitimaciju, onako kaubojski, začekao autobus sa vjernicima iz Hercegovine svjedoči o poslovnoj filosofiji lokalnih turističkih djelatnika. Umjesto da osmisle ponudu i sadržaje koji bi zadržali vjerske turiste i time doista pomogli ekonomskom razvoju opštine, lokalni rukovodioci TO drže se stare, utabane DPS logike: „Naplati, prisvoji, privatizuj, a ne ulaži ništa!“ Uostalom, „reket vjernicima“ je jedina nova privredna djelatnost koju je DPS vlast uspjela da razvije za sve ove godine vladavine u Danilovgradu.
