Nakon što je DF otpočeo aktivnost na prikupljanju potpisa za organizovanje referenduma na kom bi se građani Crne Gore izjasnili da li su za to da se povuče odluka o priznanju tzv. države Kosovo, najednom je izmilela čitava jedna poltronska menažerija “nezavisnih analitičara” , “režisera”, “ intelektualaca” koji su smisao svog života zasnovali na parazitizmu služenja svakom režimu.
Tako je danas izvjesni Sošić koji se predstavlja kao režiser dao sebi za pravo da DF nazove terorističkom organizacijom, a Ranko Đonović, nekdašnji vozače drezine, a sad ugledni građevinski investitor, vlasnik PG garaže i “nezavisni analitičar” zaprijeti Srbima u Crnoj Gori egzodusom nalik onom u Hrvatskoj i Kosovu. Ovakav multifašizam državnih sinekuraca je najbolji pokazatelj nemoći dukljanske politike koja angažuje ovakvu opskurnu radnu snagu čiji bi najveći dometi u noramlnim evropskim zemljama bili posao animatora za prodaju karata prilikom gostovanja cirkusa.
Njihovo pripejd crnogorstvo i briga za državu najbolje se ogledaju u tome što je Sošić pljujući po DF – u zatražio pomoć države za nastavak nekakve serije “ Božićna pobuna” koja vrvi od falsifikata i histerične patetike i koju osim njega i Đonovića malo ko i da je gledao, iako je finansirana od najmanje polovine građana Crne Gore koji su bili za zajedničku državu sa Srbijom.
Ali Sošić, iskusni režimski lakej i grantoprež, ali i amaterski umjetnik provincijalne svijesti, je zaključio da se jedino može izboriti za nastavak snimanja njegovog pomijastog životnog djela ako DF i 80 000 građana koji su ga glasali nazove terorističkom organizacijom. Bivši Srbi, a Sošić ne može biti ništa drugo nego to, imaju potrebu svakodnevnog dokazivanja i uklizavanja svojim novim gospodarima i spremni su za šaku srebrnjaka izdati sve čega su se dotakli, samo da poljube gazdine skute.
A pošto nam je dobro poznata ta izdajnička svijest pozivamo Duška Markovića da se smiluje na njegovo lamentiranje nad vječnošću Crne Gore i odobri mu sredstva za nastavak snimanja, ali sve do 12. jula 1941. kad su “patriote” poput njega za konzervu makarona skandirali “Viva duče” i pjevali “ Govinezzu”. Kao skroman doprinos prikupljanju istorijske građe za ovaj “najsvjetliji period crnogorstva” ovom prilikom Sošić – Stanislavskom šaljemo kratki dokumentarac iz Italijanskog istorijskog instituta o posjeti reimperatora Italije Cetinju 27.05.1941.
Nadamo se da će mlađani Blagota Eraković naći prostor da i ove istorijske segmente “čojstva i junaštva” smjesti u svoju filmsku zadužbinu borbe protiv terorista iz DF – a . A što se tiče Ranka Đonovića, poručujemo mu da se zavuče u tu garažu kod Delte, krcka mrvice sa režimskog stola , gleda Zadrugu i neka nam ne prijeti istjerivanjem iz Crne Gore, jer svi koji su htjeli da nas “išćeraju” iz Crne Gore na kraju su bili “išćerani” podvijenog repa.
