Demokratska narodna partija ističe prepoznatljiv manir režima da se vječitim igrama bez granica i friziranjem stvarnosti održava na vlasti, ali da je DPS ovih dana pretjerao u providnim montažama oko isprazne kampanje o Lukšiću kao budućem generalnom sekretaru UN. Ipak nije lijepo da DPS baš toliko potcjenjuje zdravorazumsku logiku običnih građana, koji jasno vide da je sva Lukšićeva nominacija samo njegovo fino upakovano napuštanje broda DPS-a.
DPS pritom od Lukšićevog čitanja referata u UN želi i da digne sebi cijenu formiranjem utiska da se tamo još niko nije povratio od tog istorijskog ekspozea, da su svi zabezeknuti mudrošću Lukšićevog nastupa uz viziju konačnog ozdravljenja i te svjetske organizacije.
A čak se i iz krugova DPS-a ranije čulo da je Lukšić, kao bivši premijer i ministar finansija, bio tako krenuo u sistematsko uništavanje crnogorske privrede, da je pitanje hoće li nas i čudo spasiti od njegovih eksperimenata i privrednog kolapsa. Pritom se u jednom trenu bio tako zanio da je počeo i da čita bukvice šefu DPS-a, i tu je krenula Lukšićeva silazna putanja. Pa sad imamo naizgled nelogičnu priču kako istovremeno napušta sve političke funkcije, i za dobrobit Crne Gore i čovječanstva preuzima fotelju šefa UN.
A sva istina je da su u Ujedinjenim nacijama nedavno, bez replika i povrede Poslovnika, ljubazno i strpljivo saslušali fantazije momka iz male, u korupciju ogrezle državice na Balkanu, o kojoj je prije svega nekoliko dana u izvještaju Stejt Departmenta, u licu državnog sekretara Džona Kerija, izrečeno toliko ružnih, a tačnih ocjena. U njima su istaknuti visoki dometi državne korupcije, koji su ostali nekažnjeni, zaključci da Vlada ne sprovodi antikorupcijske zakone, da su razvijeni politička protekcija, nepotizam i selektivno gonjenje političkih i društvenih protivnika, uz blokadu nerežimskih medija. Pomenuti su i elementi policijskog maltretiranja uhapšenih osoba, kao i kršenja prava na mirna okupljanja, pritom uz izbjegavanje procesuiranja policajaca koji su prekršili ovlašćenja prilikom mirnih građanskih okupljanja…
I sad bi UN trebalo, u znak priznanja, s oduševljenjem, da upravo iz takve Crne Gore, prigrle upravo takvog bivšeg premijera i ministra finansija, koji bi, nakon što je umalo upropastio crnogorsku privredu, sad dokusurio i Ujedinjene nacije. A da je ta velika međunarodna organizacija baš toliko izgubila kompas, teško je povjerovati.
Sve u svemu, ako je i od DPS-a, mnogo je, i providno. Ako se želio omogućiti Lukšićev što bezbolniji put u marginalizaciju, trebalo je to izvesti sa više takta i manje jeftine pompe i euforije, uz sve izvježbane montaže režimskih krugova i medija, koji na ovaj način samo peru očite čarke u vrhu DPS-a oko pokušaja preuzimanja vlasti od strane mladih lavova, koji su precijenili svoje kapacitete i stvarne moći.
I, za kraj, jedan Lukšićev biser: on žarko želi da bude izabran za generalnog sekretara UN, a na pitanje o šansi, da na čelo te organizacije dođe žena, ističe da je takva inicijativa dobro došla! Šta je ovim htio da kaže, to samo Lukšić zna.
