Cjelokupna crnogorska javnost još jednom je imala ružnu priliku da vidi do kojeg se nivoa može spustiti Glavni specijalni tužilac pričajući odraslima bajke za malu djecu, i sam shvatajući da mu niko ne vjeruje u izmišljotine o državnom udaru.
Zato s indignacijom odbacujemo naručene od strane režima, jeftine montaže Katnića oko slikanja materijalnih dokaza i pronađenog oružja „terorista“ na teritoriji Srbije. Tim prije što više neoborivih dokaza pokazuju da je Katnić svojom pres-konferencijom samo dovršio lični fijasko i blamiranje nakon jedne ranije emisije, pa njegovi nastupi sad već liče na humorističku seriju za zasmijavanje crnogorske političke javnosti.
Cio nastup Katnića i njegova priča o „ubačenim stranim agentima“ pokazali su se kao jeftina i providna konstrukcija, a pres-konferencija imala niz nedopustivih propusta, koji ukazuju na diktat aktuelnog režima i klasične, već viđene montaže. Zato se Katnić i pojavio kao naručeni branilac takve ujdurme, koju bi i student prve godine kriminalistike lako oborio.
U prvom dijelu njegove otužne pres-konferencije predstavnici režimskih medija, već poznati taster-novinari, sugerisali su mu naručenim pitanjima potvrdne odgovore da je Crna Gora spašena od mrskih “terorista”. Pritom su ga pitali hoće li odgovornost snositi i mediji, koji u njegovu priču nijesu povjerovali, što je klasičan primjer novinarskog gaženja profesije, huškanje novinara protiv novinara.
Kao „odgovoran“ profesionalac, glavni specijalni tužilac je potom glatko odbio (!) da odgovori na pitanja novinara najtiražnijeg dnevnog lista u Crnoj Gori “Dan“. Postupak krajnje neozbiljan i neodgovoran, nadopunjen time što je cijela pres-konferencija, koja je privukla pažnju javnosti na temu tobožnjeg napada na Crnu Goru, bila organizovana po principu jedan novinar, jedno pitanje, a što je bacilo dodatnu sjenku na cio događaj. A razlog je u tome što se Katnić ionako vidno mučio kako da izmontira odgovore, zazirući od nezgodnih pitanja, makar i od stranih novinara.
Pritom su slavodobitno prikazane fotografije navodno zaplijenjenog oružja, bez ijedne jedine puške ili pištolja (!), što je flagrantan pokazatelj da se neko plašio da se kasnije ne zatraži pregled i brojevi fotografisanog oružja. Date su fotografije okvira i sporednog „terorističkog“ materijala, koje su mogle biti pokupljene bilo gdje s Interneta, ili iznajmljene od prijateljskih policijskih struktura sa strane, ili čak direktno iz nekog magacina MUP-a Crne Gore.
Postavlja se i logično pitanje: pošto je Katnić čak dva puta saopštio da je oružje snimljeno u Srbiji – kakva bi svrha tog oružja bila u Crnoj Gori kad je ono upravo u noći tokom izbora bilo stotinama kilometara udaljeno od Podgorice, a režim bio navodno neviđeno ugrožen.
Takve i slične nebuloze glavnog specijalnog tužioca bile su komičnije jer se u jednom ranijem intervjuu proslavio skandaloznom izjavom da je oružje, koje je navodno, bilo pronađeno u Crnoj Gori, kao dokazni material, pod hitno uništeno! I to, na nekoj nepoznatoj lokaciji između Crne Gore i Srbije! Normalni građani se i dalje pitaju u čudu ko bi pri čistoj svijesti ekspresno uništavao toliko važne dokaze.
Smiješna je i kontradikcija koju je naveo, da bi iznajmljeni teroristi u korist opozicije 16. oktobra, po dogovoru, kamenovali upravo opozicionare, da prikažu da to čini aktuelni režim, te bi opozicija pristala da je saradnici zaspu kamenicama.
Ilustrativan je i njegov komentar kako su “teroristi“ iz Rusije šetali po Srbiji bez problema, za koje je srbijanska BIA, kako reče, čak dobro znala, i koji su bili čak i praćeni, a potom se neometano išetali iz Srbije.
Dakle, od početka, sve same materijalne greške, priče za lakovjerne, uz novu kompromitaciju Katnića, koji je i definitivno izgubio autoritet pred našom i širom javnošću. Tim prije što je na bilo koje nezgodnije pitanje pribjegavao manevru da na sve treba čekati u cilju istrage. Opšti utisak je da je bilo čak neprijatno gledati i slušati kako se muči i zapetljava u nove montaže i izmišljotine. Ali je očito morao saopštiti kompletnu iskonstruisanu priču.
A sva njegova pres-konferencija bila je sračunata isključivo na to da se zabašuri providna farsa, namjera režima da ne prizna očekivanu pobjedu opozicije 16. oktobra, a što je trebalo preduprijediti izmontiranim državnim udarom. Zato je trebalo “spašavati” Crnu Goru od virtuelnih terorista i mrske opozicije. A da pritom iz režima niko ne smije javno prozvati nekog iz opozicije, jer svak u Crnoj Gori zna da je riječ o jeftinoj režiji vlasti, i notornim neistinama.
Dragan Koprivica, šef Medijskog centra DNP
