Da režimu u Crnoj Gori ništa nije sveto u namjeri da se izruguje s osnovnim građanskim vrijednostima u cilju opstanka na vlasti, dokaz više je i najnovija ujdurma oko tzv. crnogorskog bukvara, kojim se vrši pokušaj otvorenog nasilja i izrugivanja s kulturom, zdravim razumom građana i jezičkom tradicijom.
Režim nastoji da u škole na mala vrata ugura zasad neobavezni bukvar smiješnih riječi i izraza. To je istovremeno i “bukvar” grubih pokušaja ispiranja mozgova odraslih i, što je najštetnije u svemu, mlade populacije, s kojom je uvijek najlakše manipulisati.
Ovaj pokušaj vulgarnog “štelovanja” jezika i svijesti građana ima nekolike svrhe. Kao prvo, po sistemu “zavadi pa vladaj”, montažerima iz režimskih krugova treba da posluži kao predah od rasvijetljene priče o raskrinkanom tzv. državnom udaru. Takođe i kao zamjena za sliku flagrantno polupraznih klupa u Crnogorskom parlamentu, sliku kakve nema nigdje u Evropi osim u “evropskoj” Crnoj Gori. Providno djeluje i pokušaj vlasti da se alarmantni fakti o povećanom državnom dugu od više milijardi sad vješto zamijene javnim sporenjima o farsičnom bukvaru.
U svemu ovom najštetnije je što je ciljna grupa upravo ona najranjivija u razvoju, djeca, jer svaka manipulantska vlast polazi od istog recepta da se zloupotrebom najmlađe populacije najlakše manipuliše na duge staze.
Pritom se i uz ovlašni pogled na besmislene jezičke ujdurme u tzv. bukvaru crnogorskog lako uočava da se komedija nastavlja i time što se čak i suština riječi, njihova semantička strana, izvitoperuje do neprepoznatljivosti i besmisla. Zato bi djeci bio potreban i Fransoa Šampolion da dešifruje nakaradne riječi, ili ono što je od njih ostalo, uz jezičke zavrzlame i hijeroglife, gdje fale i neka slova, istrgnuta iz riječi, da bi farsa bila kompletna.
U pitanju je svakako i providan pokušaj da se pomoću nekog karikaturalnog pravopisa, novih slova, novogovora i izvitoperenih riječi novokomponovanih jezičara dobije šatro-crnogorski, virtuelni jezik za kroz kuću i šegačenje. Uostalom, tim žargonskim jezikom ne govori niko čak ni iz vrha DPS-a, i režima u cjelini.
Danas se, i pored svih pritisaka, većina građana Crne Gore i dalje izjašnjava da piše i govori svojim srpskim jezikom. Istim onim kojim je napisan i “Gorski vijenac” i sve najsvjetlije stranice naše istorije, kulture i ukupne duhovnosti. Onim srpskim, kojim su govorili i njime se ponosili Petar Prvi, Njegoš, Kralj Nikola, Marko Miljanov i drugi velikani naše istorije. A svi oni bi danas zanijemili na novojezička kvazistrujanja i inovatore i montažere iz vlasti, koja je opustošila Crnu Goru. I pritom se održava na evropskom kazanu i stajanju u redu za milostinju i finansijske injekcije zbog oboljele i razorene privrede, i nekih nezdravih umova.
Uglavnom, nakon nedavne buke i bijesa oko rječnika crnogorskog jezika, kad su akteri čak u okviru tog istog bloka bili ogorčeni jedni na druge, ovaj “bukvar” je novi iskorak u prazno na štetu crnogorske kulture i njene autohtonosti. Zato autore treba prozvati pred licem cjelokupne javnosti u cilju odbacivanja tog tipa nastave, kojim se maltretiraju učenici, ismijava naša kultura, istorijsko pamćenje i crnogorsko nacionalno biće.