Ponekad, ali baš ponekad, ispratim neku od političkih emisija na režimskim medijima. Oni koji imaju snage da pogledaju do kraja kažu da to nijesu informativne kuće već štabovi DPS-a. Funkcionalno i praktično predstavljaju propagandno-agitatorski centar stranke na vlasti. Kada slušam s koliko poltronstva pravdaju sve što režim radi, a istovremeno s koliko mržnje dočekuju lidere opozicije i komentarišu njihove aktivnosti, naročito one koji predstavljaju srpsko biračko tijelo, pitam se: „Obraz. Šta to bješe?“
Da li je to davno zaboravljeni izraz za čast, dostojanstvo, obzir prema ljudima, za nešto što se zacrveni kada je učinjeno nešto protiv morala ili samo dio lica za šminku ili botoks? Kako vam se sviđa naš stub srama, pita me jedan građanin aludirajući na javni servis. Milovi poslušnici žive na grbači ovog naroda i našim parama uređuju programe onako kako im to naredi šef režima. Kako je moguće u jednoj iole ozbiljnoj pravnoj državi da oni koji su smijenili prethodne uređivačke timove i članove upravnih odbora, nakon sudskih presuda kojima su njihove odluke proglašene ništavnim, i dalje obavljaju iste funkcije? Da li ti ljudi imaju obraza da se pojave u javnosti i govore o moralu? Cinizam je da Evropska unija žmuri na sve to zato što im autokrata odgovara. Crna Gora je odavno postala partija pokera u kojoj svi koji služe režimu varaju građane, jedno govore, drugo misle, a treće rade. Na sceni je otvoreni sveopšti genocid nad srpskim narodom, ma gdje on živio.
To je projekat velikih sila Zapada- proganjati Srbe do istrebljenja. Obrušili su se na svetinje i imovinu Mitropolije crnogorsko-primorske, jedina mjesta gdje vjernici mogu naći mir za svoje napaćene duše. Mediji su postali propagatori ideja političkih partija, koje se poklapaju s ideologijom koju preferiraju njihovi uređivački timovi, a ne objektivni tumači stvarnosti u kojoj živimo. Ne znam da li je istina, ali čuo sam priču. Kada su pitali pokojnog Iva Pukanića, urednika „Nacionala”, koliko su mu plaćali za tekstove koje je objavljivao o aferama koje su potresale Hrvatsku i čitav Balkan, on je odgovorio: „Mnogo više za ono što nijesam objavljivao.“ Ma koliko to bilo surovo, ali i u stvarnosti to je upravo tako. Da li ste u takozvanim državnim medijima ikada pročitali bilo što negativno o umiješanosti vrha vlasti u afere koje potresaju Crnu Goru? Naravno da nijeste. Iako svi znaju da narod traži punu istinu o svemu što se u Crnoj Gori dešava. A morali ste, jer upravo vašim parama finansirate njihove programe, plate i druge benefite koji nijesu mali. Oni su se čak drznuli da protivnike režima proglašavaju neprijateljima države i to pri činjenici da je više od pola Crne Gore nezadovoljno radom ove vlasti. Tako su i neki lokalni mediji, kojih je sve više, postali takođe propagatori onoga što radi režim. Opozicije tu gotovo i da nema. Najveću štetu trpe građani koji u nedostatku informacija o stvarnom stanju u kojem se kao društvo nalazimo često ne odaberu opciju koja se istinski bori za interese Crne Gore i njenih građana. A iza zavjese se dešavaju strašne stvari. Kada bi to svi znali i na stvari objektivno gledali, svi bi u glas zakukali: „Kuku tebi, Crna Goro!“
Izvor: DAN
